Dag 14: Duncansby Head

Duncansby Head

Net voor Tongue ging het mis. Wegens wegwerkzaamheden was de brug over de Kyle of Tongue buiten gebruik. We moesten daarom een flink stuk omrijden over een single track road. Voordat we de weg op mochten moesten we wachten op een caravan uit de andere richting. We verloren hier zoveel tijd dat het ondenkbaar was dat we de boot naar Orkney waarvoor we gereserveerd hadden nog konden halen. Gelukkig leven we in het tijdperk van de mobiele telefoons. Vanuit de auto hebben we de boeking omgezet van de middag- naar de avondboot. Hierdoor hadden we wel een heleboel extra uren te vullen voordat de boot vertrok. We zijn eerst in Thurso gaan lunchen en zijn daarna doorgereden naar Duncansby Head, het uiterste noordoosten van het Schotse vasteland.
Vanaf de parkeerplaats is het nog een eindje lopen naar de Duncansby stacks. Je komt eerst langs een paar diepe kloven.

 Kloven bij Duncansby Head

Op de richels in de kloven zaten veel nesten van vooral meeuwen. Hoewel het broedseizoen bijna ten einde liep zaten er nog heel wat jonge meeuwen op de nesten.

 Jonge meeuwen

Duncansby Stacks

Via een korte wandeling door een paar weilanden krijg je een prachtig uitzicht op de Duncansby Stacks, twee spitse rotspunten in zee. De rots met de opening, rechts voor de Stacks heet Thirle Door.
Toen we aankwamen was het erg mistig. Maar al snel brak de zon door en waren de rotsen goed te zien.

Duncansby Stacks

In zee zwom een groepje zeehonden.

 Zeehonden bij Duncansby Stacks

De wandeling naar de stacks begint bij de vuurtoren. Op de terugweg hebben we een stukje afgesneden door via enkele weilanden te lopen.

Duncansby Head

Muckle Skerry

De vuurtoren die in de verte is te zien is de vuurtoren van het eilandje Muckle Skerry. Dit eiland hoort bij de onbewoonde Pentland Skerries. Skerry is de naam voor een rotsachtig eiland dat te klein is om bewoonbaar te zijn.

Muckle Skerry